“Patatje Met en een vleeskroket. Wat lekkers uit het vet. Wat prettigs uit het vet. Patatje Met en een vleeskroket. Want we gaan nog niet naar bed.” Ik geef toe; de P.C. Hooftprijs zal ik er niet mee winnen. Maar nee, ik schaam mij zeker niet dat ik deze meezinger ooit schreef. Het werd zelfs min of meer een hitje.
Lang geleden is het, bijna 25 jaar al. Het vakblad waarvan ik destijds hoofdredacteur was, kreeg een prestigieuze prijs van het verbond van tijdschriftuitgevers. Liefst 30.000 gulden sleepten we in de wacht. Dat wil zeggen; de uitgeverij van het vakblad. Maar ik wist er wel een bestemming voor; met een koor van enkele tientallen cafetariahouders namen we een cd met twee liedjes op. De producent was Eddy Ouwens. Ouwens schreef mee aan “Ding-A-Dong”, het liedje waarmee Nederland in 1975 het Eurovisie Songfestival won.
“Patatje Met” is één van de liedjes die we opnamen. Nee, het werd nooit ingezonden voor het Eurovisie Songfestival. Wel stond het op de eerste plaats van de hitparade van een lokale omroep in Zwolle. Bovendien stond “Patatje Met” twee weken genoteerd in de Nederlandstalige Tipparade; op de vierde en de vijfde plek. Nee, een échte hit het niet. Toch dubde ik over een opvolger van “Patatje Met”. De titel had ik al; “’n Lekker ijsie voor m’n meisie”. Google ik dat nu, dan zie ik dat er een ijscokar in Groningen is die zo heet. Maar die was er toen, denk ik, nog niet. Het liedje maakte ik trouwens ook nooit af.
Wel maakte ik tussen neus en lippen door een paar andere snackrijmpjes.
Zij eet haar friet
parmantig
met de pink omhoog.
En ze kauwt woord voor woord,
keurig netjes,
met een servetje
zoals het hoort.
Ach.
Bij nader inzien
had hij misschien toch liever
een frikandelletje
gescoord.
Zij bestelt één mèt
op de markt bij de frituur
“Eén mèt?”
navraagt de friturist
En dan,
dan ineens
overvalt haar het gemis.
Ubel Zuiderveld
Foodservicewatcher, vakdeskundige in de consumptie buitenshuis. Sinds 1991 publiceert hij bovendien boeken en artikelen over de frituurcultuur.